คนพาลมักทำในสิ่งที่ไม่ใช่ธุระ
อธุรายํ นิยุญฺชติ อ่านว่า อะธุรายัง นิยุนชะติ
คนมีปัญญาย่อมควบคุมการแสดงออก
อินฺทริยานิ รกฺขนฺติ ปณฺฑิตา อ่านว่า อินทะริยานิ รักขันติ ปันดิตา
ควรกล่าวแต่วาจามีประโยชน์
วาจํ มุญฺเจยฺย กลฺยาณึ อ่านว่า วาจัง มุนเจยยะ กัลยานิง
การพูดเกินขอบเขต ไม่เกิดผลดี
น กิเรว สาธุ อติเวลภาณี อ่านว่า นะ กิเรวะ สาทุ อะติเวละพานี
ผู้ที่ฟังมาก ต้องพิจารณาอย่างรอบคอบ
ปฏิสงฺขานพลา พหุสฺสุตา อ่านว่า ปะติสังขานะพะลา พะหุดสุตา
พึงกระทำตนเป็นอุปมา
อตฺตานํ อุปมํ กเร อ่านว่า อัดตานัง อุปะมัง กะเร
ควรทำกุศล ให้ถึงพร้อม
กุสลสฺสูปสมฺปทา อ่านว่า กุสะลัสสูปะสัมฺปะทา
ผู้ไม่โกรธตอบ ชื่อว่าชนะสงครามที่ชนะได้ยาก
กุทฺธํ อปฺปฏิกุชฺฌนฺโต สงฺคามํ เชติ อ่านว่า กุดธัง อับปะติกุดชันโต สังคามัง เชติ
คนชั่ว ย่อมเดือดร้อนเพราะกรรมชั่วของตน
สกมฺมุนา หญฺญติ ปาปธมฺโม อ่านว่า สะกัมมุนา หันยะติ ปาปะธัมโม
ความดีที่ตนทำ ย่อมตามคุ้มครอง
ธมฺโม หเว รกฺขติ ธมฺมจารึ อ่านว่า ธัมโม หะเว รักขะติ ธัมมะจาริง