ปัญญา เป็นเครื่องปกครองตัว
ปญฺญา เจนํ ปสาสติ อ่านว่า ปัญญา เจนัง ปะสาสะติ
ปัญญา ย่อมเกิดเพราะการใช้
โยคา เว ชายะเต ภูริ อ่านว่า โยคา เว ชายะเต ภูริ
นักปกครอง ทำการไม่ใคร่ครวญก่อน ไม่ดี
ราชา น สาธุ อนิสมฺมการี อ่านว่า ราชา นะ สาธุ อะนิสัมมะการี
บัณฑิต ชอบพิจารณาความผิดของตน
นิชฺฌตฺติพลา ปณฺฑิตา อ่านว่า นิชชัดติพะลา ปัณฑิตา
คนพาล ชอบจ้องหาความผิดคนอื่น
อุชฺฌตฺติพลา พาลา อ่านว่า อุชชัดติพะลา พาลา
คนมิได้เป็นคนดี เพราะคำคน
น ปเร วจนา มุนิ อ่านว่า นะ ปะเร วะจะนา มุนิ
คนเราจะเลว ก็เลวเพราะการกระทำ
กมฺมุนา วสโล โหติ อ่านว่า กัมมุนา วะสะโล โหติ
ที่ควรช้า จึงค่อยช้า
โย ทนฺธกาเล ทนฺเธติ อ่านว่า โย ทันธะกาเล ทันเธติ
คนมิได้เป็นคนเลว เพราะคำคน
น ปเร วจนา โจโร อ่านว่า นะ ปะเร วะจะนา โจโร
นักบวช ไม่สำรวม ไม่ดี
อสญฺญโต ปพฺพชิโต น สาธุ อ่านว่า อะสัญญะโต ปัพพะชิโต นะ สาธุ