พึงกระทำ ให้พอเหมาะพอดี
อนุมชฺฌํ สมาจเร อ่านว่า อะนุมัดชัง สะมาจะเร
เมื่อทำหน้าที่สมบูรณ์แล้ว ไม่ควรร้อนใจในภายหลัง
ปุริสกิจฺจานิ น ปจฺฉานุตปฺปติ อ่านว่า ปุริสะกิดจานิ นะ ปัดฉานุตัปปะติ
คนฉลาด ย่อมมีการปรึกษาหารือกัน
สตํ เว โหติ มนฺตนา อ่านว่า สะตัง เว โหติ มันตะนา
ความพอใจ ย่อมเป็นไปเพื่อประโยชน์อันยิ่งใหญ่
สนฺตุฏฺฐิตา อตฺถาย สํวตฺตติ อ่านว่า สันตุดฐิตา อัตถายะ สังวัตตะติ
ชื่อเสียงของคนดี ย่อมหอมทวนลมไปได้
สตญฺจ คนฺโธ ปฏิวาตเมติ อ่านว่า สตัญจะ คันโธ ปฏิวาตะเมติ
คนฉลาดสร้างบุญทีละน้อย ย่อมเต็มเปี่ยมด้วยบุญ
อาปูรติ ธีโร ปุญฺญสฺส โถกํ อาจินํ อ่านว่า อาปูระติ ธีโร ปุญญัสสะ โถกัง อาจินัง
ผู้ไม่มีที่พึ่ง ย่อมอยู่เป็นทุกข์
ทุกฺขํ อนาโถ วิหรติ อ่านว่า ทุกขัง อนาโถ วิหะระติ
เมื่อให้ บุญก็เพิ่มขึ้น
ททโต ปุญฺญํ ปวฑฺฒติ อ่านว่า ทะทะโต ปุนยัง ปะวัดทะติ
สิ่งที่ทำแล้ว จะทำกลับคืนไม่ได้
กตสฺส นตฺถิ ปฏิการํ อ่านว่า กะตัดสะ นัดถิ ปะติการัง
ความโลภ เป็นอันตรายต่อทุกสิ่ง
โลโภ ธมฺมานํ ปริปนฺโถ อ่านว่า โลโภ ธัมมานัง ปะริปันโถ