คนฉลาดสร้างบุญทีละน้อย ย่อมเต็มเปี่ยมด้วยบุญ
อาปูรติ ธีโร ปุญฺญสฺส โถกํ อาจินํ อ่านว่า อาปูระติ ธีโร ปุญญัสสะ โถกัง อาจินัง
ความโลภ เป็นอันตรายต่อทุกสิ่ง
โลโภ ธมฺมานํ ปริปนฺโถ อ่านว่า โลโภ ธัมมานัง ปะริปันโถ
บัณฑิต แม้มีทุกข์ ก็ไม่ละทิ้งธรรมะ
ทุกฺโขปิ ปณฺฑิโต น ชหาติ อ่านว่า ทุกโขปิ ปันดิโต นะ ชะหาติ
ควรหมั่นทำจิตใจให้บริสุทธิ์
สจิตฺตปริโยทปนํ อ่านว่า สะจิตตะปะริโยทะปะนัง
ความยินดีในธรรมะ ชนะความยินดีทั้งปวง
สพฺพรตึ ธมฺมรตี ชินาติ อ่านว่า สัพพะระติง ธัมมะระตี ชินาติ
จงอยู่อย่างมีหลักยึดเหนี่ยวใจ อย่าเป็นคนไร้ที่พึ่ง
สนาถา วิหรถ มา อนาถา อ่านว่า สะนาถา วิหะระถะ มา อะนาถา
ปัญญา เป็นทรัพย์อันประเสริฐ
ปญฺญา ธนํ โหติ อ่านว่า ปันยา ทะนัง โห-ติ
คนประมาท ก็เหมือนคนที่ตายแล้ว
เย ปมตฺตา ยถา มตา อ่านว่า เย ปะมัดตา ยะถา มะตา
ในหมู่มนุษย์ ผู้ฝึกตนได้แล้ว เป็นผู้ประเสริฐสุด
ทนฺโต เสฎฺโฐ มนุสฺเสสุ อ่านว่า ทันโต เสดโฐ มนุสเสสุ
จิตที่ฝึกดีแล้ว นำสุขมาให้
จิตฺตํ ทนฺตํ สุขาวหํ อ่านว่า จิตตัง ทันตัง สุขาวะหัง