พึงระแวง สิ่งที่ควรระแวง
สงฺเกยฺย สงฺกิตพฺพานิ อ่านว่า สังเกยยะ สังกิตับพานิ
วาจาเป็นเช่นเดียวกับใจ
หทยสฺส สทิสี วาจา อ่านว่า หะทะยัดสะ สะทิสี วาจา
คนทำกรรมใดไว้ ย่อมเห็นกรรมนั้นเอง
ยานิ กโรติ ตานิ ปสฺสติ อ่านว่า ยานิ กะโรติ ตานิ ปัดสะติ
การไม่ทำบาป นำมาซึ่งความสุข
ปาปานํ อกรณํ สุขํ อ่านว่า ปาปานัง อะกะระนัง สุขัง
ไม่มีความรักใด เสมอด้วยความรักตน
นตฺถิ อตฺตสมํ เปมํ อ่านว่า นัดถิ อัตตะสะมัง เปมัง
พึงเป็นผู้มีความสุข จากการประพฤติไม่มีโทษ
อนวชฺชสุขํ ภเวยฺย อ่านว่า อะนะวัดชะสุขัง ภะเวยยะ
ผู้มีปัญญา ย่อมตามรักษาจิต
จิตฺตํ รกฺขถ เมธาวี อ่านว่า จิดตัง รักขะถะ เมทาวี
ธรรมทั้งหลาย ล้วนมีใจเป็นใหญ่
มโนปุพฺพงฺคมา ธมฺมา อ่านว่า มะโนปุบพังคะมา ธัมมา
จิตเป็นสุข เพราะรู้จักปล่อยวาง
อนุปาทา จิตฺตสฺส วิโมกฺโข อ่านว่า อะนุปาทา จิดตัดสะ วิโมกโข
ควรตั้งใจทำธุระของตน
อตฺตโน ว อเวกฺเขยฺย อ่านว่า อัดตะโน วะ อะเวกเขยยะ