เป็นคน ไม่ควรลืมตน
อตฺตานํ นาติวตฺเตยฺย อ่านว่า อัตตานัง นาติวัดเตยยะ
เป็นที่รู้กันว่า ตนนี่แหล่ะฝึกได้ยาก
อตฺตา หิ กิร ทุทฺทโม อ่านว่า อัตตา หิ กิระ ทุดทะโม
ฝึกตนได้แล้ว จึงควรฝึกคนอื่น
สุทนฺโต วต ทเมถ อ่านว่า สุทันโต วะตะ ทะเมถะ
คำสัตย์แล เป็นวาจาไม่ตาย
สจฺจํ เว อมตา วาจา อ่านว่า สัจจัง เว อะมะตา วาจา
การบูชาผู้ที่ควรบูชา เป็นมงคลของชีวิต
ปูชา จ ปูชนียานํ เอตมฺมงฺคลมุตฺตมํ อ่านว่า ปูชา จะ ปูชะนียานัง เอตัมมังคะละมุตตะมัง
ปัญญาแล ประเสริฐกว่าทรัพย์
ปญฺญา ว ธเนน เสยฺโย อ่านว่า ปัญญา วะ ธะเนนะ เสยโย
ปัญญาเป็นเครื่องวินิจฉัยสิ่งที่ได้เล่าเรียน
ปญฺญา สุตวินิจฺฉินี อ่านว่า ปัญญา สุตะวินิจฉินี
บุคคลหว่านพืชเช่นใด ย่อมได้ผลเช่นนั้น
ยาทิสํ วปเต พีชํ ตาทิสํ ลภเต ผลํ อ่านว่า ยาทิสัง วะปะเต พีชัง ตาทิสัง ละภะเต ผะลัง
ปัญญาไม่มีแก่ผู้ไม่พินิจ
นตฺถิ ปญฺญา อฌายิโน อ่านว่า นัตถิ ปัญญา อะชายิโน
รู้จักฟัง ย่อมได้ปัญญา
สุสฺสูสํ ลภเต ปญฺญํ อ่านว่า สุสสูสัง ละภะเต ปัญญัง