ความละโมบโลภมาก เป็นบาป
อติโลโภ หิ ปาปโก อ่านว่า อะติโลโภ หิ ปาปะโก
เมื่อมีความโกรธ ย่อมเสื่อมจากความดี
โกธชาโต ปราภโว อ่านว่า โกทะชาโต ปะราภะโว
ทำงานไม่ให้คั่งค้าง เป็นอุดมมงคล
อนากุลา จ กมฺมนฺตา เอตมฺมงฺคลมุตฺตมํ อ่านว่า อะนากุลา จะ กัมมันตา เอตัมมังคะละมุตตะมัง
ไม่มีมิตรใดเสมอด้วยวิชาความรู้
นตฺถิ วิชฺชาสมํ มิตฺตํ อ่านว่า นัดถิ วิดชาสะมัง มิดตัง
ศีลเป็นทรัพย์อันประเสริฐ
สีลธนํ โหติ อ่านว่า สีละทะนัง โห-ติ
การรู้จักรักษา มีแต่เกิดประโยชน์
อารกฺขสมฺปทา โหติ อ่านว่า อารักขะสัมปะทา โห-ติ
พึงรักษาความดี เหมือนเกลือรักษาความเค็ม
รกฺเขยฺย สาธุ ลวณํ โลณตํ ยถา อ่านว่า รักเขยยะ สาทุง ละวะนัง โลนะตัง ยะถา
โลกเป็นไปตามจิต
จิตฺเตน นียติ โลโก อ่านว่า จิดเตนะ นียะติ โลโก
ผู้สงบใจได้ ย่อมอยู่เป็นสุข
อุปสนฺโต สุขํ เสติ อ่านว่า อุปะสันโต สุขัง เสติ
ผู้ฉลาด ไม่ควรท้อแท้
น นิพฺพินฺเทยฺย ปณฺฑิโต อ่านว่า นะ นิบพินเทยยะ ปันดิโต