ศีลเป็นเครื่องประดับอันประเสริฐ
สีลํ อาภรณํ เสฎฺฐํ อ่านว่า สีลัง อาภะระนัง เสดถัง
ไม่มีสุขใดเสมอด้วยความสงบ
นตฺถิ สนฺติปรํ สุขํ อ่านว่า นัดถิ สันติปะรัง สุขัง
คนฉลาดสร้างบุญทีละน้อย ย่อมเต็มเปี่ยมด้วยบุญ
อาปูรติ ธีโร ปุญฺญสฺส โถกํ อาจินํ อ่านว่า อาปูระติ ธีโร ปุญญัสสะ โถกัง อาจินัง
ความอยาก เป็นเหตุเกิดของความทุกข์
ตณฺหา ทุกฺขสฺส สมฺภวํ อ่านว่า ตัณหา ทุกขัสสะ สัมภะวัง
ผู้ไม่มีที่พึ่ง ย่อมอยู่เป็นทุกข์
ทุกฺขํ อนาโถ วิหรติ อ่านว่า ทุกขัง อนาโถ วิหะระติ
ความอยากได้ ไม่มีที่สิ้นสุดเลย
อิจฺฉา หิ อนนฺตโคจรา อ่านว่า อิดฉา หิ อะนันตะโคจะรา
เมื่อให้ บุญก็เพิ่มขึ้น
ททโต ปุญฺญํ ปวฑฺฒติ อ่านว่า ทะทะโต ปุนยัง ปะวัดทะติ
สิ่งที่ทำแล้ว จะทำกลับคืนไม่ได้
กตสฺส นตฺถิ ปฏิการํ อ่านว่า กะตัดสะ นัดถิ ปะติการัง
ความโลภ เป็นอันตรายต่อทุกสิ่ง
โลโภ ธมฺมานํ ปริปนฺโถ อ่านว่า โลโภ ธัมมานัง ปะริปันโถ
บัณฑิต แม้มีทุกข์ ก็ไม่ละทิ้งธรรมะ
ทุกฺโขปิ ปณฺฑิโต น ชหาติ อ่านว่า ทุกโขปิ ปันดิโต นะ ชะหาติ