ความจริงมีเพียงหนึ่งเดียว ไม่มีสอง
เอกํ หิ สจฺจํ น ทุติยมตฺถิ อ่านว่า เอกัง หิ สัดจัง นะ ทุติยะมัดถิ
ธรรมะเท่านั้น ทำให้คนต่างจากสัตว์
ธมฺโม ว เตสํ อธิโก วิเสโส อ่านว่า ธัมโม วะ เตสัง อะธิโก วิเสโส
ไม่ควรปล่อยให้วันคืน ผ่านไปสูญเปล่า
รตฺโย อโมฆา คจฺฉนฺติ อ่านว่า รัตโย อะโมคา คัจฉันติ
รู้เชี่ยวชาญแม้อย่างเดียว ก็เป็นอุปการะต่อชีวิต
เอกมฺปิ ปริโยทาตํ ชีวิตกปฺปการณํ อ่านว่า เอกัมปิ ปะริโยทาตัง ชีวิตะกัปปะการะณัง
ผู้มีความกังวล ย่อมวุ่นวายอยู่
สกิญฺจนํ วิหญฺญมานํ อ่านว่า สะกิญจะนัง วิหันญะมานัง
จิตที่อบรมแล้ว ย่อมทำการงานให้สำเร็จ
จิตฺตํ ภาวิตํ กมฺมนิยํ โหติ อ่านว่า จิตตัง ภาวิตัง กัมมะนิยัง โหติ
ความอยากได้ ไม่มีที่จบสิ้นเลย
อิจฺฉา หิ อนนฺตโคจรา อ่านว่า อิจฉา หิ อนันตะโคจะรา
บัณฑิต ไม่ทำชั่วเพราะเห็นแก่ความสุขส่วนตน
น ปณฺฑิตา ปาปานิ กมฺมานิ สมาจรนฺติ อ่านว่า นะ ปัณฑิตา ปาปานิ กัมมานิ สะมาจะรันติ
อยู่ในหมู่ไพรี คืนเดียวหรือสองคืน ก็เป็นทุกข์
เอกรตฺตํ ทฺวิรตฺตํ วา ทุกฺขํ วสติ เวริสุ อ่านว่า เอกะรัตตัง ทะวิรัตตัง วา ทุกขัง วะสะติ เวริสุ
กรรมจำแนกสัตว์ให้ทรามและประณีตต่างกัน
กมฺมํ สตฺเต วิภชติ อ่านว่า กัมมัง สัตเต วิภะชะติ