พึงเป็นผู้มีความสุข จากการมีทรัพย์
อตฺถิสุขํ ภเวยฺย อ่านว่า อัตถิสุขัง ภะเวยยะ
พึงเป็นผู้มีความสุข จากการประพฤติไม่มีโทษ
อนวชฺชสุขํ ภเวยฺย อ่านว่า อะนะวัดชะสุขัง ภะเวยยะ
ผู้กล้าสละสุขส่วนตน เพื่อสุขของส่วนรวม
จเช มตฺตาสุขํ ธีโร อ่านว่า จะเช มัดตาสุขัง ทีโร
ควรเป็นผู้เลี้ยงชีวิตแต่พอเหมาะสม
สมชีวิตา โหติ อ่านว่า สะมะชีวิตา โหติ
ผู้มีปัญญา ย่อมตามรักษาจิต
จิตฺตํ รกฺขถ เมธาวี อ่านว่า จิดตัง รักขะถะ เมทาวี
ธรรมทั้งหลาย ล้วนมีใจเป็นใหญ่
มโนปุพฺพงฺคมา ธมฺมา อ่านว่า มะโนปุบพังคะมา ธัมมา
จิตเป็นสุข เพราะรู้จักปล่อยวาง
อนุปาทา จิตฺตสฺส วิโมกฺโข อ่านว่า อะนุปาทา จิดตัดสะ วิโมกโข
คนฉลาด พลอยยินดีการให้ทาน
ธีโร จ ทานํ อนุโมทมาโน อ่านว่า ทีโร จะ ทานัง อะนุโมทะมาโน
ควรตั้งใจทำธุระของตน
อตฺตโน ว อเวกฺเขยฺย อ่านว่า อัดตะโน วะ อะเวกเขยยะ
คนใจการุณย์ ช่วยคนให้หายโศกเศร้า
นิวตฺตยนฺติ โสกมฺหา อ่านว่า นิวัดตะยันติ โสกัมหา