เปล่งวาจางาม ยังประโยชน์ให้สำเร็จ
โมกฺโข กลฺยาณิยา สาธุ อ่านว่า โมกโข กัลยาณิยา สาธุ
การกล่าววาจาสุภาษิต เป็นมงคลสูงสุด
สุภาสิตา จ ยา วาจา อ่านว่า สุภาสิตา จะ ยา วาจา
ความเป็นผู้ ว่าง่ายสอนง่าย เป็นมงคลสูงสุด
โสวจสฺสตา เอตมฺมงฺคลมุตฺตมํ อ่านว่า โสวะจัสสะตา เอตัมมังคะละมุตตะมัง
คำพูด ย่อมบ่งบอกถึงสติปัญญาของผู้พูด
ปญฺญาปมาณํ กถิตวากฺยํ อ่านว่า ปัญญาปะมานัง กะถิตะวาก-กะยัง
การพูดเกินขอบเขต ไม่เกิดผลดี
น กิเรว สาธุ อติเวลภาณี อ่านว่า นะ กิเรวะ สาทุ อะติเวละพานี
ไม่ควรไว้วางใจ ในคนพูดพล่อย
นาสฺมเส อลิกวาทิเน อ่านว่า นาดสะมะเส อะลิกะวาทิเน
ผู้ใดพูดไม่เป็นธรรม ผู้นั้นไม่ใช่คนดี
สนฺโต น เต วทนฺติ ธมฺมํ อ่านว่า สันโต นะ เต วะทันติ ธัมมัง
เหตุอย่างหนึ่ง ทำให้คนหนึ่งได้รับการสรรเสริญ
เยเนว เอโก ลภเต ปสํสํ อ่านว่า เยเนวะ เอโก ละภะเต ปะสังสัง
ไม่ควรกล่าวคำล่วงเกินต่อหน้า
สมฺมุขา นาติขีณํ ภเณ อ่านว่า สัมมุขา นาติขีนัง ภะเน
กล่าววาจางาม ย่อมทำประโยชน์ให้สำเร็จ
โมกฺโข กลฺยาณิยา สาธุ อ่านว่า โมกโข กัลยานิยา สาทุ