ศีล เป็นเกราะป้องกันอย่างน่าอัศจรรย์
สีลํ กวจมพฺภุตํ อ่านว่า สีลัง กะวะจะมับพุตัง
การไม่ทำบาป นำมาซึ่งความสุข
ปาปานํ อกรณํ สุขํ อ่านว่า ปาปานัง อะกะระนัง สุขัง
ไม่มีความรักใด เสมอด้วยความรักตน
นตฺถิ อตฺตสมํ เปมํ อ่านว่า นัดถิ อัตตะสะมัง เปมัง
พึงเป็นผู้มีความสุข จากการมีทรัพย์
อตฺถิสุขํ ภเวยฺย อ่านว่า อัตถิสุขัง ภะเวยยะ
พึงเป็นผู้มีความสุข จากการประพฤติไม่มีโทษ
อนวชฺชสุขํ ภเวยฺย อ่านว่า อะนะวัดชะสุขัง ภะเวยยะ
ผู้กล้าสละสุขส่วนตน เพื่อสุขของส่วนรวม
จเช มตฺตาสุขํ ธีโร อ่านว่า จะเช มัดตาสุขัง ทีโร
ควรเป็นผู้เลี้ยงชีวิตแต่พอเหมาะสม
สมชีวิตา โหติ อ่านว่า สะมะชีวิตา โหติ
ผู้มีปัญญา ย่อมตามรักษาจิต
จิตฺตํ รกฺขถ เมธาวี อ่านว่า จิดตัง รักขะถะ เมทาวี
ธรรมทั้งหลาย ล้วนมีใจเป็นใหญ่
มโนปุพฺพงฺคมา ธมฺมา อ่านว่า มะโนปุบพังคะมา ธัมมา
จิตเป็นสุข เพราะรู้จักปล่อยวาง
อนุปาทา จิตฺตสฺส วิโมกฺโข อ่านว่า อะนุปาทา จิดตัดสะ วิโมกโข