กล่าววาจางาม ย่อมทำประโยชน์ให้สำเร็จ
โมกฺโข กลฺยาณิยา สาธุ อ่านว่า โมกโข กัลยานิยา สาทุ
ผู้ฉลาดย่อมเห็นแจ้งความจริงด้วยปัญญา
ปญฺญายตฺถํ วิปสฺสติ อ่านว่า ปันยายัดถัง วิปัดสะติ
พึงตัดความโกรธ ด้วยปัญญา
โกธํ ปญฺญาย อุจฺฉินฺเท อ่านว่า โกทัง ปันยายะ อุดฉินเท
อย่าเบียดเบียนคนอื่น และแม้แต่ตนเอง
น ปรํ นาปิ อตฺตานํ วิหึสติ อ่านว่า นะ ปะรัง นาปิ อัดตานัง วิหิงสะติ
ควรกล่าววาจาไพเราะ ที่มีประโยชน์
สณฺหํ คิรํ อตฺถวตึ ปมุญเจ อ่านว่า สันหัง คิรัง อัดถะวะติง ปะมุนเจ
ความโกรธ ย่อมก่อความพินาศ
อนตฺถชนโน โกโธ อ่านว่า อะนัดถะชะนะโน โกโท
คนฉลาด พึงรู้จักเวลาควร ไม่ควร
กาลญฺจ ญตฺวาน ตถาวิธสฺส อ่านว่า กาลันจะ ยัดตะวานะ ตะถาวิทัดสะ
ผลสำเร็จ ย่อมมีได้ด้วยการกระทำของตน
สกมฺมุนา โหติ ผลูปปตฺติ อ่านว่า สะกัมมุนา โห-ติ ผะลูปะปัดติ
ถ้าจะทำ ก็พึงทำให้จริง
กยิรา เจ กริยาเถนํ อ่านว่า กะยิรา เจ กะริยาเถนัง
พึงป้องกันภัยที่ยังไม่มาถึง
รกฺเขยฺยานาคตํ ภยํ อ่านว่า รักเขยยานาคะตัง ภะยัง