ควรทำการให้พอเหมาะ พอดี
อนุมชฺฌํ สมาจเร อ่านว่า อะนุมัดชัง สะมาจะเร
พึงทำกิจ แก่ผู้ที่ช่วยทำกิจ
กิจฺจานุกุพฺพสฺส กเรยฺย อ่านว่า กิดจานุกุบพัดสะ กะเรยยะ
งานใดควรทำ พึงพูดถึงงานนั้น
ยญฺหิ กริยา ตญฺหิ วเท อ่านว่า ยันหิ กะริยา ตันหิ วะเท
รู้ว่าอะไรเป็นประโยชน์แก่ตน ควรรีบทำ
ปฏิกจฺเจว กยิรา ชญฺญา หิตมตฺตโน อ่านว่า ปฏิกัดเจวะ กะยิรา ชัญญา หิตะมัตตะโน
ผู้ที่ละทิ้งการงาน ย่อมเสียประโยชน์
นกฺขตฺตํ ปฏิมาเนนฺเต อตฺถา อจฺเจนติ อ่านว่า นักขัตตัง ปฏิมาเนนเต อัตถา อัจเจนติ
เมื่อมีข้าวน้ำสมบูรณ์ ย่อมต้องการคนที่รัก
ปิยญฺเจ อนฺนปานมฺหิ อ่านว่า ปิยันเจ อันนะปานัมหิ
คนพาลมักทำในสิ่งที่ไม่ใช่ธุระ
อธุรายํ นิยุญฺชติ อ่านว่า อะธุรายัง นิยุนชะติ
นักปกครอง ทำการไม่ใคร่ครวญก่อน ไม่ดี
ราชา น สาธุ อนิสมฺมการี อ่านว่า ราชา นะ สาธุ อะนิสัมมะการี
บัณฑิต ชอบพิจารณาความผิดของตน
นิชฺฌตฺติพลา ปณฺฑิตา อ่านว่า นิชชัดติพะลา ปัณฑิตา
พึงขวนขวายในเป้าหมายของตน
สทตฺถปสุโต สิยา อ่านว่า สะทัตถะปสุโต สิยา