บัณฑิต แม้มีทุกข์ ก็ไม่ละทิ้งธรรมะ
ทุกฺโขปิ ปณฺฑิโต น ชหาติ อ่านว่า ทุกโขปิ ปันดิโต นะ ชะหาติ
ความสามัคคีกัน ให้เกิดความสุข
สมคฺคานํ ตโป สุโข อ่านว่า สะมัคคานัง ตะโป สุโข
ควรหมั่นทำจิตใจให้บริสุทธิ์
สจิตฺตปริโยทปนํ อ่านว่า สะจิตตะปะริโยทะปะนัง
ความยินดีในธรรมะ ชนะความยินดีทั้งปวง
สพฺพรตึ ธมฺมรตี ชินาติ อ่านว่า สัพพะระติง ธัมมะระตี ชินาติ
ครู ควรเป็นที่รักและเคารพของศิษย์
ปิโย จ ครุ ภาวนีโย อ่านว่า ปิโย จะ คะรุ ภาวะนีโย
ปัญญา เป็นทรัพย์อันประเสริฐ
ปญฺญา ธนํ โหติ อ่านว่า ปันยา ทะนัง โห-ติ
คนประมาท ก็เหมือนคนที่ตายแล้ว
เย ปมตฺตา ยถา มตา อ่านว่า เย ปะมัดตา ยะถา มะตา
ในหมู่มนุษย์ ผู้ฝึกตนได้แล้ว เป็นผู้ประเสริฐสุด
ทนฺโต เสฎฺโฐ มนุสฺเสสุ อ่านว่า ทันโต เสดโฐ มนุสเสสุ
อย่าไปตามกระแส ของจิต
มา จิตฺตสฺส วสํ คมิ อ่านว่า มา จิดตัดสะ วะสัง คะมิ
ไม่พึงบริโภคของอร่อยแต่ผู้เดียว
น ภุญฺเช สาธุเมกโก อ่านว่า นะ พุนเช สาทุเมกะโก