เมื่อเกิดเรื่องราวลึกซึ้ง ย่อมต้องการบัณฑิต
อตฺเถ ชาเต จ ปณฺฑิตํ อ่านว่า อัตเถ ชาเต จะ ปัณฑิตัง
การทะเลาะวิวาท มีแต่โทษ
วิวาทํ ภยโตทิสฺวา อ่านว่า วิวาทัง ภะยะโตทิสะหวา
ไม่ควรยึดถือความเห็นผิด
มิจฺฉาทิฎฺฐึ น เสเวยฺย อ่านว่า มิดฉาทิดถิง นะ เสเวยยะ
คำพูดดี ย่อมไม่เป็นผลแก่ผู้ไม่ทำตาม
อผลา โหติ อกุพฺพโต อ่านว่า อะผะลา โหติ อะกุพพะโต
บัณฑิตกล่าวว่า ปัญญาแล ประเสริฐที่สุด
ปญฺญา หิ เสฎฺฐา กุสลา วทนฺติ อ่านว่า ปัญญา หิ เสดฐา กุสะลา วะทันติ
บุคคล หว่านพืชเช่นใด ย่อมได้ผลเช่นนั้น
ยาทิสํ วปเต พีชํ ตาทิสํ ลภเต ผลํ อ่านว่า ยาทิสัง วะปะเต พีชัง ตาทิสัง ละภะเต ผะลัง
ผู้พูดเป็นธรรม ย่อมไม่ขัดแย้งกับใครๆ
น ธมฺมวาที เกนจิ วิวทติ อ่านว่า นะ ธัมมะวาที เกนะจิ วิวะทะติ
ไม่ควรทำตนเป็นคนรกโลก
น สิยา โลกวฑฺฒโน อ่านว่า นะ สิยา โลกะวัดทะโน
อย่าไว้ใจ คนที่เคยทำชั่ว
นาสฺมเส กตปาปมฺหิ อ่านว่า นาด มะเส กะตะปาปัมหิ
แรงเสมอด้วยแรงกรรม ไม่มี
นตฺถิ กมฺมสมํ พลํ อ่านว่า นัตถิ กัมมะสะมัง พะลัง