ผู้ถูกความทุกข์กระทบ ย่อมถึงความมืดมน
ทุกฺเขน ผุฏฺโฐปิ ปโมหเมติ อ่านว่า ทุกเขนะ ผุดโฐปิ ปะโมหะเมติ
ทานที่ให้แก่ผู้มีธรรม เป็นการดี
ธมฺมลทฺธสฺสปิ สาหุ ทานํ อ่านว่า ธัมมะลัทธัสสะปิ สาหุ ทานัง
อายุของคน ย่อมหมดสิ้นไป
อายุ ขียติ มจฺจานํ อ่านว่า อายุ ขียะติ มัจจานัง
อายุของคน สิ้นไปตามคืนและวัน
วโย รตฺตินฺทิวกฺขโย อ่านว่า วโย รัตตินทิวักขะโย
มิตรหน่ายแหนง เพราะเอ่ยขอในกาลไม่ควร
อกาเลน ยาจนาย จ อ่านว่า อะกาเลนะ ยาจะนายะ จะ
มิตรย่อมแหนงหน่าย เพราะไม่ไปมาหาสู่กัน
อสโมสรเณน จ มิตฺตา ชีรนฺติ อ่านว่า อะสะโมสะระเณนะ จะ มิตตา ชีรันติ
มิตรย่อมแหนงหน่าย เพราะอยู่คลุกคลีเกินไป
อจฺจาภิกฺขณสํสคฺคา มิตฺตา ชีรนฺติ อ่านว่า อัจจาภิกขะณะสังสัคคา มิตตา ชีรันติ
เวลาที่เป็นประโยชน์ นั่นแหล่ะคือ ฤกษ์ดี
อตฺโถ อตฺถสฺส นกฺขตฺตํ อ่านว่า อัดโถ อัดถัดสะ นักขัดตัง
ไม่ควรพูดลับหลัง
รโห วาทํ น ภาเสยฺย อ่านว่า ระโห วาทัง นะ พาเสยยะ
เกิดเป็นมนุษย์ของยาก
กิจฺโฉ มนุสฺสปฏิลาโภ อ่านว่า กิจโฉ มนุสสะปฏิลาโภ