แม้เป็นใหญ่ ก็ควรถ่อมตน
มหตฺตปตฺโตปิ นิวาตวุตฺติ อ่านว่า มหัตตะปัตโตปิ นิวาตะวุตติ
โทษภัย เกิดเพราะความอยาก
ตณฺหาย ชายตี ภยํ อ่านว่า ตัณหายะ ชายะตี ภะยัง
บัณฑิต ชอบพิจารณาความผิดของตน
นิชฺฌตฺติพลา ปณฺฑิตา อ่านว่า นิดชัดติพะลา ปัณดิตา
กรรม เป็นที่พักพิงของสรรพสัตว์ในโลกหน้า
กมฺมํ ตสฺส ปรายนํ อ่านว่า กัมมัง ตัสสะ ปะรายะนัง
ใจเลื่อมใสในที่ใด ควรให้ทานในที่นั้น
ทานํ ยตฺถ จิตฺตํ ปสีทติ อ่านว่า ทานัง ยัตถะ จิตตัง ปะสีทะติ
ทานที่ให้แก่ผู้มีธรรม เป็นการดี
ธมฺมลทฺธสฺสปิ สาหุ ทานํ อ่านว่า ธัมมะลัทธัสสะปิ สาหุ ทานัง
เจตนาเสียสละ แม้น้อย ก็เอาชนะกิเลสมากได้
อปฺปาปิ สนฺตา พหุเก ชินฺนติ อ่านว่า อัปปาปิ สันตา พะหุเก ชินนะติ
บุญ ย่อมเจริญแก่ผู้ให้
ททโต ปุญฺญํ ปวฑฺฒติ อ่านว่า ทะทะโต ปุนยัง ปะวัดทะติ
คนตระหนี่ ไปสวรรค์ไม่ได้เลย
น กทริยา เทวโลกํ วชนฺติ อ่านว่า นะ กะทะริยา เทวะโลกัง วะชันติ
ความตระหนี่ เป็นมลทินของผู้ให้
มจฺเฉรํ ททโต มลํ อ่านว่า มัจเฉรัง ทะทะโต มะลัง