เพราะไว้วางใจ ภัยจะตามมา
วิสฺสาสา ภยมนฺเวติ อ่านว่า วิดสาสา พะยะมันเวติ “บุคคลพึงระแวงภัยในศัตรูไว้ก่อน แม้ในมิตรก็ไม่ควรไว้วางใจ ภัยที่เกิดขึ้นจากมิตรย่อมกัดกร่อนจนถึงโคนราก”
คนทำกรรมใดไว้ ย่อมเห็นกรรมนั้นเอง
ยานิ กโรติ ตานิ ปสฺสติ อ่านว่า ยานิ กะโรติ ตานิ ปัดสะติ กฎเกณฑ์ของธรรมชาติย่อมให้ผลเอง และเท่าเทียมกันกับทุกคน ไม่มีคำว่าสองมาตรฐานอย่างแน่นอน ผู้ใดทำกรรมใดไว้ ผู้นั้นย่อมได้รับผลกรรมนั้น
ปัญญาเป็นเครื่องปกครองตน
ปญฺญาเจนํ ปสาสติ อ่านว่า ปัญญา เจนัง ปะสาสะติ “ปัญญาควบคุมความคิด” ” .. ความคิดย่อมพ่ายแพ้แก่อำนาจของปัญญา “ปัญญาควบคุมความคิดได้” ความคิดย่อมพ่ายแพ้แก่อำนาจของปัญญา “ดังนั้นผู้มีปัญญาเท่านั้นที่จะสามารถควบคุมความคิดมิให้ก่อให้เกิดความทุกข์ได้” นั่นคือผู้มีปัญญาเท่านั้นที่จะสามรถพาใจหลีกพ้นความเศร้าหมองของกิเลสได้ ผู้ไม่มีปัญญาหาทำได้ไม่ ความทุกข์ทั้งหลายหลีกไกลด้วยปัญญา “ปัญญามีอำนาจเหนือความคิด ก็คือปัญญาที่มีอำนาจเหนือกิเลสนั่นเอง” เพราะเมื่อปัญญาควบคุมความคิดได้ ความคิดก็จะไม่ปรุงแต่งไปกวนกิเลสที่มีอยู่เต็มโลก […]
เว้นเหตุแห่งทุกข์ ย่อมมีสุขในทุกที่
สพฺพตฺถ ทุกฺขสฺส สุขํ ปหานํ อ่านว่า สับพัดถะ ทุกฺขัดสะ สุขัง ปะหานัง ให้รู้จักทุกข์ ให้รู้ว่าทุกข์คืออะไร รู้จักสาเหตุแห่งทุกข์ (คือรู้จักผล คือทุกข์) แต่ต้องมารู้สาเหตุแห่งทุกข์ จะต้องใช้หลักอริยสัจ ๔
ตนแล เป็นที่พึ่งแห่งตน
อตฺตา หิ อตฺตโน นาโถ อ่านว่า อัดตาหิ อัดตะโน นาโถ พระองค์ตรัส ให้เรานี้ มีที่พึ่ง มีเพียงหนึ่ง ที่ชิด ติดองค์สาม ไม่พ้น กาย วาจา ใจ ที่งดงาม ก่อในคาม […]
คนย่อมบริสุทธิ์ ด้วยปัญญา
ปญฺญาย ปริสุชฌติ อ่านว่า ปัญญายะ ปะริสุดชะติ
ความชั่ว ทำให้เดือดร้อนในภายหลัง
ปจฺฉา ตปฺปติ ทุกฺกฏํ อ่านว่า ปัดฉา ตับปะติ ทุกกะตัง
ควรทำแต่ความเจริญ ไม่พึงเบียดเบียนกัน
ผาตึ กยิรา อวิเหฐยํ ปรํ อ่านว่า ผาติง กะยิรา อะวิเหถะยัง ปะรัง
ไม่พึงเบียดเบียนคนอื่น และแม้แต่ตนเอง
น ปรํ นาปิ อตฺตานํ วิหึสติ อ่านว่า นะ ปะรัง นาปิ อัดตานัง วิหิงสะติ
ขจัดความแก่ ด้วยทรัพย์ไม่ได้
น จาปิ วิตฺเตน ชรํ วิหนฺติ อ่านว่า น จาปิ วิตเตน ชรํ วิหนฺติ