ภัย ย่อมเกิดจากความอยาก
ตณฺหาย ชายตี ภยํ อ่านว่า ตัณหายะ ชายะตี ภะยัง “ทุกข์ เพราะความอยาก” ” .. ความทุกข์มันเกิดจากความอยาก ความใคร่ “ภวตัณหา ความอยากได้ อยากเป็น อยากมี” อยากกอบโกยเอา อยากได้มาเป็นของตัว อยากเป็นเศรษฐีคหบดี […]
คนเราจะดี เพราะการกระทำ
กมฺมุนา โหติ พฺราหฺมโณ อ่านว่า กัมมุนา โหติ พราหมะโณ คนไม่ใช่ต่ำทรามเพราะชาติกำเนิด แต่คนจะเป็นคนต่ำทราม ก็เพราะกรรมคือการกระทำคน มิใช่จะเป็นพราหมณ์เพราะชาติกำเนิด แต่เป็นพราหมณ์ คือผู้บริสุทธิ์ คือคนดีคนประเสริฐ ก็ เพราะกรรมคือการกระทำตามหลักการนี้ พระพุทธศาสนายึดเอาการกระทำ หรือความประพฤติ มาเป็นเครื่องแบ่งแยกมนุษย์ ในแง่ของความประเสริฐหรือความเลวทราม […]
กรรมไม่ดี ทำได้ง่าย
สุกรานิ อสาธูนิ จ อ่านว่า สุกะรานิ อะสาธูนิ จะ “กรรมไม่ดี กับบุคคลอันเป็นที่รัก” ” .. เป็นผู้ใหญ่ก็อย่าทำกรรมไม่ดี เป็นเด็กหรือเป็นหนุ่มเป็นสาวก็อย่าทำกรรมไม่ดี “แม้รักตัวเองก็อย่าทำกรรมไม่ดี จงทำแต่กรรมดี” หรือแม้รักแม่พ่อพี่น้องลูกหลานก็อย่าทำกรรมไม่ดี “ผลไม่ดีที่ผู้ทำได้รับนั้นจะทำให้บรรดาผู้ที่รักตน พลอยกระทบกระเทือนไปด้วย” ลองนึกถึงใจตนเอง “เมื่อเห็นผู้ที่ตนรักทำความไม่ดี […]
ความคงแก่เรียน เป็นทรัพย์อันประเสริฐ
สุตธนญฺจ โหติ อ่านว่า สุตะทะนันจะ โหติ พาหุสัจจะ ความเป็นผู้ได้ยินได้ฟังมาก, ความเป็นผู้ได้เรียนรู้มาก หรือคงแก่เรียน มีองค์ ๕ คือ ๑. พหุสฺสุตา ได้ยินได้ฟังมาก ๒. ธตา ทรงจำไว้ได้ ๓. วจสา […]
การคบคนพาล ไม่มีประโยชน์เลย
น สงฺคโม ปาปชเนน เสยฺโย อ่านว่า นะ สังคะโม ปาปะชะเนนะ เสยโย คบคนพาลพาลพาไปหาผิด คบบัณฑิตบัณฑิตพาไปหาผล ผู้ไม่รู้บุญคุณที่เขาทำไว้แล้ว ไม่ควรคบสมาคมด้วย ” ผู้ไม่รู้อุปการคุณที่ผู้อื่นทำแล้ว ผู้ที่ไม่เคยทำความดีอย่างใดอย่างหนึ่งแก่ใคร ผู้ที่ไม่ตอบแทนอุปการคุณที่ผู้อื่นทำให้แล้ว น่าตำหนิ ความกตัญญูไม่มีในผู้ใด การคบหาผู้นั้น […]
พึงประพฤติตนให้พอเหมาะพอดี
อนุมชฺฌํ สมาจเร อ่านว่า อนุมัดชัง สะมาจะเร “อัตตัญญูตา” คือ ความรู้จักตน และก็ประพฤติปฏิบัติให้สมกับฐานะของตัว ว่าฐานะของเราเป็นอย่างไร? และวัด บ้าน โรงเรียน สถานที่ราชการ เราควรวางตัว ทำตัวอย่างไร มันมีคนพร้อมหมด เช่น พระเณร ก็มี […]
คนชั่วย่อมเพลิดเพลิน ในการทำบาป
ปาเปน ปาปํ สนฺทมานา อ่านว่า ปาเปนะ ปาปัง สันทะมานา “กรรม เหมือนยาพิษ” ” .. กรรมนั้นให้ผลสัตย์ซื่อนัก เหมือนผลของยาพิษร้าย กรรมนั้นเมื่อทำแล้ว ก็เหมือนดื่มยาพิษร้ายแรงเข้าไปแล้ว จักไม่เกิดผลแก่ชีวิตและร่างกายไม่มี ถ้าเป็นกรรมดี ก็จักให้ผลดี ถ้าเป็นกรรมชั่ว ก็จักให้ผลชั่ว […]
ควรเป็นอยู่ ให้เหมาะสม
สมชีวิตา โหนฺติ อ่านว่า สะมะชีวิตา โหนติ “ทางสายกลาง” มัชฌิมาปฏิปทา เส้นทางของพระพุทธเจ้า ทางสายกลาง คือ เราจะต้องคำนึงถึงความจริงแห่งอริยสัจจ์ คือ ความจริงที่เหมาะสมกับเหตุของภูมินั้นๆ ถึงจะเรียกว่า ทางสายกลาง จะสุดโต่งก็ไม่ได้ จะหย่อนยานก็ไม่ได้ ต้องให้ “พอดี” กับ […]
การมีกัลยาณมิตร เป็นสิ่งดี
กลฺยาณมิตฺตตา โหติ อ่านว่า กันละยานะมิดตะตา โห-ติ “กัลยาณมิตรคือ ผู้พร้อมด้วยคุณสมบัติที่สามารถจะปกปักรักษาเราให้สวัสดี” พ้นจากภัยพิบัตินานาประการได้ เพราะกัลยาณมิตรจะไม่เป็นพิษเป็นภัยสำหรับเรา จะทำทุกประการให้เรารู้ทางดำเนินชีวิตอย่างปราศจากทุกข์โทษภัยไม่ว่ายิ่งใหญ่หรือเล็กน้อย
บัณฑิต แม้มีทุกข์ก็ไม่ละทิ้งธรรม
ทุกฺโขปิ ปณฺฑิโต น ชหาติ อ่านว่า ทุกโขปิ ปัณฑิโต นะ ชะหาติ คติธรรม : บำเพ็ญวิริยบารมี “เกิดเป็นคนควรมีความพากเพียรให้ถึงที่สุด เพื่อให้ถึงแก่สิ่งที่มุ่งหวัง เพียรสุดกำลังจนชีวิตหาไม่ก็จงเพียร แล้วความสำเร็จจะมาเยือน