สมชีวิตา โหนฺติ อ่านว่า สะมะชีวิตา โหนติ

“ทางสายกลาง” มัชฌิมาปฏิปทา เส้นทางของพระพุทธเจ้า

ทางสายกลาง คือ เราจะต้องคำนึงถึงความจริงแห่งอริยสัจจ์ คือ ความจริงที่เหมาะสมกับเหตุของภูมินั้นๆ ถึงจะเรียกว่า ทางสายกลาง

จะสุดโต่งก็ไม่ได้ จะหย่อนยานก็ไม่ได้ ต้องให้ “พอดี” กับ “เหตุ” ตรงนั้น

ก็จะประคองได้ไปเรื่อยๆ พอมาจุด ๒ เราก็ประคองให้พ้นจุด ๒ และพอถึงจุด ๒ ก็ขึ้น จุด ๓ ได้ แต่ถ้าเราไปสุดโต่งข้างใดข้างหนึ่งก็ตก ก็ไม่ผ่าน

ทางสายกลาง พูดกันตรงๆ เลย ก็คือ “ความสันโดษ”

แต่คนทั่วไปไปแปล “สันโดษ” ผิดหมด ไปแปลว่าไม่เอาอะไรเลย อย่างนี้ไม่ใช่

“สันโดษ” แปลว่า “สมควรแก่เหตุ” เหมาะแก่เหตุในภูมินั้นๆ