คนฉลาด ควรรู้จักกาลควรไม่ควร
กาลญฺเจ ญตฺวาน ตถาวิธสฺส อ่านว่า กาลันเจ ยัดตะวานะ ตะถาวิทัดสะ
เมื่อถึงคราวทุกข์ ก็ควรมีสติ
นิจฺจํ ปชฺชลิเต สติ อ่านว่า นิจจัง ปัชชะลิเต สะติ
ภัย ย่อมมากจากคนคุ้นเคยกันนั่นเอง
วิสฺสาสา ภยมเนวติ อ่านว่า วิดสาสา ภะยะมะเนวะติ
ควรหลีกเลี่ยงคนพาล
จช ทุชฺชนสํสคฺคํ อ่านว่า จะชะ ทุดชะนะสังสัคคัง
ประโยชน์ ย่อมล่วงเลยคนโง่เขลา
อตฺโถ พาลํ อุปจฺจคา อ่านว่า อัตโถ พาลัง อุปัจจะคา
ตระเตรียมตนให้ดีก่อนแล้ว ต่อไปจะได้สิ่งอันเป็นที่รัก
ลพฺภา ปิยา โอจิตฺเตน ปจฺฉา อ่านว่า ลัพภา ปิยา โอจิตเตนะ ปัจฉา
ติตนเองเพราะเหตุใด ไม่ควรทำเหตุนั้น
ยทตฺตครหิ ตทกุพฺพมาโน อ่านว่า ยะทัตตะคะระหิ ตะทะกุพพะมาโน
เมื่อคบคนดี ตนเองก็ดีขึ้นทันที
เสฏฺฐมุปคมมญฺจ อุเทติ ขิปฺปํ อ่านว่า เสฏฐะมุปะคะมะมัญจะ อุเทติ ขิปปัง
บิดามารดา พึงให้บุตรเรียนศิลปวิทยา
ปุตฺเต วิชฺชาสุ ฐาปย อ่านว่า ปุตเต วิชชาสุ ฐาปะยะ
สรรพวิทยา ควรเรียนรู้ให้หมด
สพฺพํ สุตมธีเยถ อ่านว่า สัพพัง สุตะมะธีเยถะ