ตนทำชั่ว ตัวก็เศร้าหมองเอง
อตฺตนา ว กตํ ปาปํ อตฺตนา สงฺกิลิสฺสติ อ่านว่า อัตตะนา วะ กะตัง ปาปัง อัตตะนา สังกิลิสสะติ
ความอุบัติแห่งผล เกิดขึ้นด้วยการกระทำของตน
สกมฺมุนา โหติ ผลูปปตฺติ อ่านว่า สะกัมมุนา โหติ ผะลูปะปัตติ
ความมักโกรธ เป็นทางแห่งความเสื่อม
โกธปญฺญาโณ ตํ ปราภวโต มุขํ อ่านว่า โกธปัญญาโน ตัง ปะราภะวะโต มุขัง
ทำความดีทีละน้อย ย่อมเต็มด้วยความดี
อาปูรติ ปุญญสฺส โถกํปิ อาจินํ อ่านว่า อาปูระติ ปุนยัดสะ โถกังปิ อาจินัง
มนุษย์ทั้งหลาย ไม่อาจทำให้เหมือนกันได้
กาตํ มนุสฺเสน ตถา มนุสฺสา อ่านว่า กาตุง มนุสเสนะ ตะถา มนุสสา
การพูดเกินขอบเขต ไม่เกิดผลดี
น กิเรว สาธุ อติเวลภาณี อ่านว่า นะ กิเรวะ สาทุ อะติเวละพานี
คนถูกนินทา เพียงอย่างเดียว ไม่มี
เอกนฺตํ นินฺทิโต โปโส อ่านว่า เอกันตัง นินทิโต โปโส
คนที่ถูกสรรเสริญ เพียงอย่างเดียว ไม่มี
เอกนฺตํ วา ปสํสิโต อ่านว่า เอกันตัง วา ปะสังสิโต
แม้พูดพอประมาณ ก็ถูกคนนินทา
มิตภาณิมฺปิ นินฺทนฺติ อ่านว่า มิตะพานิมปิ นินทันติ
สติ จำเป็นต้องใช้ในทุกๆที่
สติ สพฺพตฺถ ปตฺถิยา อ่านว่า สะติ สับพัดถะ ปัดถิยา