จงเอาสติ ตามรักษาจิตของตน
สจิตฺตมนุรกฺเข สติยา อ่านว่า สะจิตตะมะนุรักเข สะติยา
เกิดเป็นมนุษย์ของยาก
กิจฺโฉ มนุสฺสปฏิลาโภ อ่านว่า กิจโฉ มนุสสะปฏิลาโภ
ธรรมะของคนดี คนชั่วรู้ได้ยาก
สตํ ธมฺโม ทุรนฺวโย อ่านว่า สะตัง ธัมโม ทุรันวะโย
ทำสิ่งใดไม่ได้ ไม่ควรพูดถึงสิ่งนั้น
ยํ น กยิรา น ตํ วเท อ่านว่า ยัง นะ กยิรา นะ ตัง วะเท
การนินทา ใช่ว่าจะหลีกหนีได้ง่ายๆ
น เว นินฺทา สุปริวชฺชยาถ อ่านว่า นะ เว นินทา สุปะริวัชชะยาถะ
ความอดทน ย่อมตัดมูลเหตุความชั่วทั้งปวง
ปาปานํ ขนฺติ มูลํ นิกนฺตติ อ่านว่า ปาปานัง ขันติ มูลัง นิกันตะติ
ไม่ควรกล่าวคำล่วงเกินต่อหน้า
สมฺมุขา นาติขีณํ ภเณ อ่านว่า สัมมุขา นาติขีนัง พะเน
อย่าถามถึงชาติกำเนิด จงถามถึงความประพฤติ
มา ชาตึ ปุจฺฉ จรณญฺจ อ่านว่า มา ชาติง ปุจฉะ จะระณัญจะ
ผู้อิ่มใจในธรรม ย่อมนอนเป็นสุข
ธมฺมปีติ สุขํ เสติ อ่านว่า ธัมมะปีติ สุขัง เสติ
ควรมีสัจจะ ตั้งมั่นอยู่ในใจ
สจฺจาธิฏฺฐาโน อ่านว่า สัจจาธิฏฐาโน