มีชีวิตอย่างไม่ถูกต้อง ไม่ประเสริฐเลย
ยญฺเจ ชีเว อธมฺมิกํ อ่านว่า ยัญเจ ชีเว อะธัมมิกัง
กรรม เป็นที่พึ่งพิงของสัตว์ ในสัมปรายภพ
กมฺมํ ตสฺส ปรายนํ อ่านว่า กัมมัง ตัดสะ ปะรายะนัง
พึงยกย่อง คนที่ควรยกย่อง
ปคฺคณฺเห ปคฺคหารหํ อ่านว่า ปัคคัณเห ปัคคะหาระหัง
พึงข่มคนที่ควรข่ม
นิคฺคณฺเห นิคฺคหารหํ อ่านว่า นิคคัณเห นิคคะหาระหัง
ตกอยู่ในอำนาจผู้อื่น เป็นทุกข์ทั้งสิ้น
สพฺพํ ปรวสํ ทุกฺขํ อ่านว่า สัพพัง ปะระวะสัง ทุกขัง
ความละอายใจและความเกรงกลัวบาป ย่อมรักษาโลกไว้
หิริโอตฺตปฺป โลกํ ปาเลติ อ่านว่า หิริโอดตับปะ โลกัง ปาเลติ
ผู้ปกครอง ต้องฉลาดและเข้มแข็ง
ธีโร จ พลวา สาธุ อ่านว่า ธีโร จะ พะละวา สาธุ
บัณฑิต ชอบพิจารณาความผิดของตน
นิชฺฌตฺติพลา ปณฺฑิตา อ่านว่า นิดชัดติพะลา ปัณดิตา
ไม่ควรทำในสิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์
อนตฺเถ น ยุตฺโต สิยา อ่านว่า อะนัดเถ นะ ยุดโต สิยา
ความริษยา ทำให้โลกเสื่อม
อรติ โลกนาสิกา อ่านว่า อะระติ โลกะนาสิกา