อุฏฺฐาตา วินฺทเต ธนํ อ่านว่า อุดฐาตา วินทะเต ธะนัง

ความรู้สึกทางใจเป็นเครื่องวัดความรวยความจนที่เที่ยงตรงกว่าเงินทอง กล่าวเช่นนี้เพราะอะไร? เพราะถึงมีเงินน้อยแต่จ่ายเป็น เผื่อแผ่เป็น ก็ดูดีมีสง่าราศีเหมือนคนรวยได้ ตรงกันข้าม มีเงินมากแต่จ่ายไม่เป็น ทำบุญทำทานไม่ถูก ใจก็แผ่ “รังสีอัตคัด” ออกมาเหมือนขอทานได้

ใจเหมือนขอทานเป็นอย่างไร? คือใจที่มีแต่จะเอาเข้าตัว ให้คนอื่นไม่เป็น เรียกร้องความสงสารจากผู้อื่น แต่ไม่แม้แต่จะเห็นใจใครเลย จิตขอทานย่อมไม่เหมาะกับสภาวะเศรษฐีเป็นแน่แท้ ตามกฎแห่งความยุติธรรมของกรรมวิบาก

และเมื่อชีวิตคนรวยยังไม่จบ ก็ยังไม่ได้พิสูจน์ว่าจะรวยไปทั้งชาติ แม้มีรวยระดับโลก แถมจ้างสำนักงานบริหารการเงิน แต่คบมิตรชั่วที่ชักชวนผลาญเงินในทางไม่สร้างสรรค์ ไม่ก่อให้เกิดรายได้ ไม่ก่อให้เกิดบุญญาบารมีและสติปัญญา ไม่นานก็จะตกอยู่ในสภาพชักหน้าไม่ถึงหลัง เพราะเงินมากยิ่งประมาทมาก นึกว่าจ่ายได้ก็จ่ายเลย หลายๆครั้งเข้าก็กลายเป็นยอดรวมที่จ่ายไม่ได้ขึ้นมา